[Fic]Love Poison Baby blood.[XS] - 5

P.5

..................
........
...
.

“นะๆๆๆๆๆไปบริจาคเลือดเถอะ เผื่อพ่อไม่สบายไง”
ชายแก่ วองโกเล่ รุ่นที่ 9 เกาะขาลูกชายอย่างออดอ้อน
ช่างเป็นภาพที่ชวนอนาถใจยิ่งนักเมื่อชายแก่คราวปู่มาทำท่าทางออดอ้อนเช่นนี้

“อยากได้แก ก็ไปหาเลือด พวกโรคจิตเองละกัน”
ท่านลูกชายสะบัดหนีอย่างเหลืออด ผู้พ่อก็ไม่ยอมปล่อยอยู่ดี

“แต่พ่ออยากได้เลือดลูกนี้นา..นะๆๆๆๆ”

“โว๊ยยยย!!อะไรนักว่ะก็ได้!!”
แซนซันชักจะทนไม่ไหว เออ!!ไปก็ได้!!

ทำไมชีวิตฉันถึงเฮงซวยขนาดได้พ่อ ไม่สมประกอบได้ขนาดนี้ฟ่ะ ลูกน้องแต่ละคนก็ไม่ปกติ ชีวิตของคนที่ชื่อ แซนซัน มันมีอะไรดีบ้างเนี่ย!!
ดีก็แค่มีผู้หญิงมาให้เล่นทุกคืน มีเงินให้ใช้เป็นฟ่อน อย่างอื่นไม่มีดีซักอย่าง!!!

……………….
………..
……..
….

โรงพยาบาล

“นี่จะดีหรอ...ฉันไม่ได้เลือดกรุ๊ปเดียวกับนายนะ...จะเอาเลือดฉันไปทำไม”
เสียงม้าพยศแห่ง คาบัคโลเน่ พูดขึ้นเมื่อเพื่อนของตน ยื่นถุงเก็บเลือดและสายน้ำเกลือมาให้

“เอาเลือดแกมาให้ฉัน...ฉันกำลังจะตายและต้องใช้เลือดแก”
สควอโล่พูดขึ้นอย่างไม่แยแส สีหน้าที่ซีดเผือกของม้าหนุ่มผมทองซักนิด
คนฟังตัวสั่นงิกๆพรางมองร่างเพรียวตั้งแต่หัวจรดเท้า..

มันเหมือนคนกำลังจะตายตรงไหนว่ะ!!!

“ฉันว่าไม่เหมาะมั้ง~”
ดีโน่พยายามเกลี้ยกล่อมร่างบาง หนุ่มผมทองมองไปทางคุณหมอหน้าอ่อนที่นั่งดูดนมสตอเบอรี่จวบๆอย่างขอความช่วยเหลือ
หนุ่มผมสีชาเหมือนจะเห็นใจ เดินเข้ามาใกล้และวางมือลงที่ไหล่ของสควอโล่ พร้อมทำสีหน้าหนักใจ

“นี่ๆคุณสควอโล่....เลือดน่ะต้องบิ้วอารมณ์ให้ดีๆหน่อยนะถึงจะออกมาได้คุณภาพ”
ไอ้คุณหมอเฮงซวยพูดเพียงแค่นั้น ก่อนจะหันไปมองเอกสารในมือต่ออย่างไม่ใส่ใจ

สนใจกรูหน่อยเด้!!!

“เอาละ!!บิ้วอารมณ์ดีๆแล้วไปนอนบนเตียงซะไปไอ้ม้าพยศ...”
พี่แกสั่งไม่สนใจคนฟัง หมอหนุ่มหันมายิ้มก่อนจะพูดเพียงสั่นๆกับเขาว่า

“ทำใจเถอะครับ...มันไม่เจ็บหรอก..แต่โคตรเจ็บเลย”
แล้วมาบอกกรูทำเพื่อ!!!

ว่าเสร็จเฮียแกก็ฝังเข็มเข้าเนื้อทันที เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นในห้องของคุณหมอ มือหนึ่ง
ม้าพยศต้องสินชื่อก็เพราะเข็มฉีดยาก็วันนี้เนี๋ยละ โลหิตสีแดงสดไหลลงถุงผ่านสายน้ำเกลือ
รหัสบนถุงมีลายมือหวัดที่เขียนเอาไว้ว่า “S71” ไม่รู้ว่าด้วยขี้เกียจตั้งตัวเลขหรือเจตนา

แต่ว่าถุงเลือดนี้จะสร้างเรื่องให้ไม่น้อยเชียวละ...

.....................
..............
........
...
.
“บริจากเลือด”
เสียงเข้มพูดขึ้นกับหมอหนุ่มในห้องส่วนตัวเพื่อบริจารเลือด แซนซันนั่งมองเข็มตรงหน้าด้วยความนิ่งเฉย
หนุ่มแว่นตรงหน้าก็ไม่มีทีท่าจะกล้าฝังเข็มเขา เมื่อร่างสูงทนไม่ไหว จึงแทงฉึกเข้าเนื้อตัวเองซะงั้น!!

อืดอาดนัก!!

โลหิตทรงค่า ของนภาสีนิลแห่งวองโกเล่ ไหลสู่ถุงเก็บเลือดผ่านสายน้ำเกลือ แซนซันนั่งนิ่งมองเลือดของตน อย่างแปลกใจ
ไม่มีโอกาสบ่อยนักที่เขาจะเลือดออก แตพอพูดถึงเลือด ก็ต้องทำให้นึกถึงคนที่ชอบมาป่วนเปี่ยนใกล้ๆ
พร้อมกับ เลือดที่โชกตัวทุกครั้งหลังจากกลับมาจากทำภารกิจ

ไอ้ฉลามเฮงซวย...อย่าคิดว่าฉันจะง้อแกซะให้ยาก
....ให้มันรู้ไปซิว่ะ..ขาดแกไปสักคนแล้วฉันจะอยู่ไม่ได้...

หยิ่งว้อย!!

“อ่า..เสร็จแล้วนะครับท่านแซนซัน เชิญพักผ่อนก่อนจะครับ”
คุณหมอรีบจรรีจากไปพร้อมถุงเลือดที่มี รหัสเขียนไว้อย่างบรรจงว่า “S.71” แซนซันนอนมองเพดานสีขาวในห้องพักส่วนตัว

“แกรีบๆกลับมาขอโทษฉันซะดีๆสควอโล่”
พูดขึ้นลอยๆเพียงแค่นั้น ก่อนจะหลับตาลง ก็ในเมื่อศักดิ์ศรีมันค้ำคออยู่ ใครจะยอมแพ้ก่อนกัน


ฉันจะไม่มีทางยอมไปขอโทษแกก่อนคอยดูเหอะ!!

……………..
………..
……
…
.
“นี่คุณสควอโล่พร้อมนะ...”
หมอ เจมส์ ถามขึ้นกับร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงเตรียมถ่ายเลือด
เลือดของดีโน่ถูกนำไปห้องแช่ก่อนเพื่อเตรียมเลือดให้พร้อม 30 นาที
สควอโล่ดูมีท่าทางเป็นกังวนเล็กน้อยจนหมอหนุ่มต้องยิ้มขำ

“นี่คุณ...ไม่ต้องเครียดหรอกน่า..ผมน่ะมือหนึ่งของที่นี่นะ”

“แล้วแกเป็นที่เท่าไหรของที่อื่นว่ะ?...”
สควอโล่พูดขึ้นลอยๆ จะบอกว่าไม่กังวนคงไม่ได้ ตั้งแต่ไล่ดีโน่มันกลับไป เขาก็เริ่มมีอาการประหม่าอย่างเห็นได้ชัด
ไม่รู้ว่าควรจะบอกเจ้าของเลือดดีรึป่าวว่ามันจะเป็นพ่อคน แต่พอเห็นหน้าที่เหมือนจะร้องไห้แล้วก็ไม่กล้าพูดออกไปซักคำ
ก็ได้แต่ไล่มันกลับไปไม่ให้รับรู้ว่า เกิดอะไรขึ้น...

“ผมไม่ปล่อยให้คุณตายหรอก..อีกอย่างเลือดของ คาบัคโรเน่ที่ได้มา ก็มีดีกรีพอสมควรยังไงก็รอดชัวว์”
คำพูดให้กำลังใจถูกเอ่ยขึ้น โดยคุณหมอมือหนึ่งที่ปากหน้าหารองเท้ามากระแทกซัก ที สองที
หนุ่มผมสีชาก้มมองดูนาฬิกาที่บอกเวลา ว่าควรทำการถ่ายเลือดได้แล้ว...

ถุงเลือดถูกนำออกมาจากกล่องแช่ สายยางและเข็มถ่ายเลือดถูกฝังเข้าที่บริเวณท้องน้อยของสควอโล่
ถุงเลือดถูกแขวนขึ้นที่ต้นเสา โดยที่หน้าถุงนั้นเขียนไว้ว่า...

“S.71”

ไม่มีใครรู้เลยว่า อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป หากรู้ว่าเลือดที่ถูกถ่ายเข้าไปเป็นเลือดของใคร
แต่ก็มีอยู่คนหนึ่งนี้ละ ที่รู้ดีไปเสียทุกอย่าง หมอหนุ่มมองปริมาณเลือดที่เริ่มหายไปจากถุงด้วยสายตาเรียบเฉย
ยานอนหลับทำให้สควอโล่หลับไปแล้ว ที่เหลือก็แค่รอดูให้เลือดหมดก็พอ

“จะให้เด็กออกมาแข็งแรง ก็ต้องหาเลือดที่ดีกรีแรงหน่อยซิ...ทีนี้ก็เสร็จไปอีกหนึ่งงาน”
เสียงนุ่มพูดขึ้นลอยๆพรางมองไปซองจดหมายสีขาว ที่จ่าหน้าซองถึงตนโดยมีกำกับผู้ส่งด้วยตัวเลขสีส้ม

/ 27 /
..............................
................
.......
..
.
TBC.