[Fic]RebornxLambo: Dark story of RL - 2

“โอเนอร์ครับ...ขอนมวัวแก้วนึงสิ”

เสียงหวานสั่ง ช่างเป็นเรื่องน่าแปลกที่ในบาท์เหล้ากลับมีเด็กหนุ่มมาสั่งนมวัว คนในละแวกนั้นมองร่างบางในชุดสีขาวลายวัว
ราวกับตัวประหลายแต่เมื่อเห็นใบหน้าหวานใสก็ต้องนิ่งค้างราวต้องมนสะกด
โอเนอร์ของร้านเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมๆกับนมอุ่นแก้วใหญ่ที่ร่างบางใช้ประจำ ร่างสูงในชุดบาเทนเดอร์ยืนมอง
หนุ่มน้อยจิบนมอุ่นช้าๆด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม


“วันนี้มาเร็วกว่าปกตินะครับ คุณแรมโบ้”


“หรอครับ....อากาศด้านนอกไม่ดีเลยเหมือนฝนจะตก...”

แรมโบ้พูดขึ้นพรางหันไปมองหน้าต่างอย่างเงียบๆ โอเนอร์หนุ่มรินนมเติมให้ ดวงตาสีทองจ้องมองใบหน้าเศร้าของเด็กหนุ่มตรงหน้า


เขาได้เจอกับแรมโบ้ครั้งแรกเมื่อ 3 ปีก่อนเด็กหนุ่ม หน้าตาดีคนนี้นั่งอยู่ในซอยเปลี่ยวข้างๆร้านด้วยสภาพที่เรียกได้ว่าย่ำแย่
ร่างบางเหม่อลอยดูไร้ชีวิต เสื้อผ้าหลุดลุยและเต็มไปด้วยคราบโคลนและเลือด เขาจะไม่แปลกใจสักนิดหากว่าเด็กคนนี้เป็นนักฆ่าเพราะสังคมในอิตาลีไม่ได้สวยหรู
ในประเทศนี้เต็มไปด้วยมาเฟียและแก๊งที่มีอิทธิพล การค้าอาวุธ ยาเสพติด และฆาตกรรมเป็นเรื่องปกติของเมืองนี้
แต่ที่ทำให้เขาแปลกใจกลับเป็นดวงตาสีเขียวมรกตที่กำลังหลั่งรินหยดน้ำตาท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ


‘คุณที่อยู่ตรงนั้นน่ะ....มีนมวัวไหมครับ?’

คำถามแรกยามพบหน้าเมื่อเด็กหนุ่มหันมาถามหานมวัวจากเจ้าของร้านเหล้า เขาจะ

ปฏิเสทแล้วเดินหนีไปก็ได้ แต่สายตาเว้าวอนแสนเศร้านั้น กลับทำให้เขาต้องเดินเข้าใกล้ราวต้องมนต์สะกด


‘มีสิจะเข้าไปดื่มในร้านก่อนไหม...วันนี้ร้านปิดน่ะ’

และนั้นก็คือครั้งแรกที่เขาได้พบกับเด็กหนุ่มที่มีดวงตาแสนเศร้าคนนี้ ดวงตาแสนเศร้าที่มีคล้ายน้อยชายของเขา


แอ๊ดดด~

เสียงประตูเปิดร้านดังขึ้นพร้อมๆกับการปรากฏตัวของชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งทำเอาคนในร้ายเงียบกริบ
แรมโบ้ที่ไม่ได้สนใจประตูไม่รู้ถึงการมาของบุคคลที่ตนหลงใหล ร่างบางยังคงจิบนมโดยมีโอเนอร์หนุ่มผมทอง ดูแลอย่างใกล้ชิด


รีบอร์นที่เดินเข้ามาสะดุดตาเข้ากับร่างเพรียวที่หน้าเคาร์เตอร์ ร่างสูงตัดสินใจเดินไปนั่งอยู่ข้างๆ
แต่ดูเหมือนร่างบางนั้นไม่ได้สนใจเขาแม้แต่นิดจะสนก็เพียงนมอุ่นในมือ

“ออนเดอะร๊อคแก้วนึง”

สั่งด้วยเสียงอันเบาราวกับไม่ให้คนข้างกายรู้ตัว บาเทนเดอร์อีกคนนำ แก้วบรันดีชั้นยอดมาเสริฟอย่างเงียบๆ
รีบอร์นเงี่ยหูฟังบทสนทนาราวกับเป็นละครวิทยุที่ตนฟังเมื่อตอนดื่มเหล้าที่บ้าน...

“โอเนอร์ครับ...ผมน่ะ...รู้สึกขยะแขยงตัวเองจังเลย”

น้ำเสียงเรียบๆนั้นทำให้รีบอร์นที่นั่งอยู่สนใจ อัสนีนี้เปลี่ยนไป ความเงียบเหงาและเศร้าหมองทำให้สายฟ้าที่สดใสกำลังหม่นหมองและเย็นชา


มือที่เปื้อนเลือด ร่างกายที่เหม็นกลิ่นคราว

น่าขยะแขยง สกปรก อ่อนแอ

เขามันชังน่ารังเกียจจริงๆ



มือเรียวของโอเนอร์หนุ่มลูบที่เส้นผมสีดำเข้มราวกับคนคุ้นเคย ดวงตาสีทองมองดูเด็กหนุ่มที่นั่งดื่มนมด้วยความอ่อนโยน
ผิดกับสายตาคนทั้งร้านที่มองมาที่เด็กหนุ่มอย่างจาบจวงและหยาบคาย หื่นกระหายอยากสัมผัสและครอบครอง


“แต่ผมไม่เห็นจะรู้สึกขยะแขยงคุณตรงไหนเลย...คนที่น่ารักแบบคุณน่ะไม่น่าขยะแขยงหรอกนะครับ”

เสียงนุ่มนั้นกล่าว รีบอร์นที่นั่งมองราวกับคนไร้ตัวตนกวาดสายตามองไปทั่วบาท์


อ่ะฮา~...ป๊อปปูล่า น่าดูนี่ไอ้วัวโง่...


“ไม่หรอกครับตัวผมในตอนนี้ไม่มีส่วนไหนที่น่ารักหรอกครับ”

แรมโบ้ตอบปัด โอเนอร์หนุ่มหัวเราะน้อยๆ มือเรียวจับที่แก้มนุ่มก่อนหยิกเบาๆ
จนแรมโบ้ต้องร้องโอดโอย แก้มใสแดงช้ำขึ้นเล็กน้อยดูน่ารักน่าใคร่เสียเหลือเกิน


ยอมให้เขาจับขนาดนี้คงไม่ใช่โอเนอร์กับลูกค้าขาประจำธรรมดาๆแล้วมั้งเนี๋ย?...

ขนาดตัวเขาเองยังไม่เคยจับอัสนีตรงหน้านี้อย่างถนอมสักครั้ง


ฮึ....สงสัยออนเดอะร๊อกที่นี่จะแรงไปแล้วละมั้ง…

เขาถึงได้เผลอคิดไปว่า....น่าจะอ่อนโยนกับร่างข้างๆนี่หน่อย...


“คุณที่ทำสีน่าแบบนี้น่ารักที่สุดแล้วครับ...ผมชอบให้คุณยิ้มเยอะๆนะครับ รีบๆดื่มนมแล้วกลับไปนอนที่บ้านเถอะครับนอนดึกไม่ดีต่อเด็กหรอกนะครับ”

โอเนอร์หนุ่มพูดขึ้น แรมโบ้แย้มยิ้มก่อนซดนมในแก้วของตนหมดแก้ว บุรุษผมทองเก็บแก้วเขาที่เดิมพรางมองดูเด็กหนุ่มที่ดูอิดโรยด้วยความแปลกใจ


“ผมรู้สึกง่วงๆจังครับ....”

เสียงนั้นอู้อี้ลงเรื่อยๆว่ากันว่านมอุ่นมีส่วนผสมของฟิบโตส ที่สามารถทำให้นอนหลับได้สบายขึ้น
หนุ่มน้อยชุดลายวัวที่อ่อนแรงค่อยๆหมอบลงกับโต๊ะเคาร์เตอร์แล้วหลับไป ความอ่อนล้าที่มีมาทั้งวันทำให้ขยับตัวแทบไม่ได้
ความรู้สึกสบายใจนี้ไม่อาจเพียงพอที่จะเยียวยา ความเจ็บปวดที่ทำให้ด้านชาได้ ความเจ็บปวดนั้นไม่ได้อยู่ที่ ร่างกายที่อ่อนแรง
แต่กับอยู่ที่ใจที่มีบาดแผลนับรอยอันเกิดจาก “คำพูด” ของคนเพียงคนเดียว....บุคคลที่เขาหลงรักมาตลอด 4 ปี....


เขาฆ่าคนเพื่อ......เพิ่มคุ้นค่าในสายตาของชายคนนั้น....

เขาฆ่าคนเพื่อ......ที่จะทำให้ตนแปดเปื้อนเหมือนชายคนนั้น...

และเขาฆ่าคนเพื่อ......ที่จะลืมชายคนนั้น....

ชายที่ชื่อว่า รีบอร์น....

TBC